Noach en de Duif is een monumentaal kalkstenen beeld en stelt het moment uit de Bijbel voor dat Noach na de zondvloed bewijs kreeg dat de aarde weer bewoonbaar was geworden, omdat de duif die hij had uitgezonden een olijftak met zich meebracht. Het beeld symboliseert zo een nieuwe start. Noach is op één knie afgebeeld, met de duif in zijn omhoog gestrekte handen. In zijn gezicht is een blik van verwondering en verbazing af te lezen, door de licht geopende mond en omhoog getrokken wenkbrauwen. Het materiaal is duidelijk aanwezig omdat de sporen van bewerking in het steen goed zichtbaar zijn gelaten. Noachs armen zijn buitenproportioneel groot om de opwaartse beweging te benadrukken en onze blik op de duif met uitgespreide vleugels te vestigen. De duif is meer geometrisch van vorm dan Noach en biedt zo een interessant contrast.

Theo Mulder (1928) is een Haarlemse beeldhouwer en fotograaf die vooral figuratief werk maakt. Hij was leerling van Mari Andriessen en raakte later bevriend met hem. Mulder was samen met hem betrokken bij de oprichting van Ateliers ‘63, een progressieve kunstopleiding in Haarlem. Mulder heeft een breed en veelzijdig oeuvre met onderwerpen die vaak verbonden zijn met het leven op het platteland. In Haarlem staan vele werken van Mulder, zoals het Kenau beeld en Vogels.